เนื้อเพลง เกมชีวิต โดย เต้ย ณัฐพงษ์ หอมเทียน

ในโลกของเกมส์ มันเป็นโลกแห่งจินตนาการ
สวยงามเพราะถูกสร้างให้สีสันตระการตา
บ้างเล่นเพราะเบื่อโลก บ้างเหนื่อยจากการทำงานมา
บ้างได้เรียนภาษา ได้เพื่อนฝูง ได้จูงกันไปวิวาห์

อยู่ในเกมส์ใครก็อยากเป็นผู้ชนะ
เป็นตายไม่สนใจ เอาใหม่ ใครก็กล้าปะทะ
พอตายกูเกิดบ่อ พอแพ้กูแค่กดใหม่
บางทีสนุกบางทีโกรธ กูอยากโหดอยากตบไก่

บางทีโลกนี้ก็น่าอยู่กว่าโลกแห่งความจริง
มันเพลินสำราญใจไม่ต้องรำคาญใครมาตามติง
ได้ทำนั่นได้ทำนี่จิปาถะ
โลดโผน โจนทะยาน อิสระ ซนได้ตามลิง

ไม่ต้องทนทำอะไรตามคำสั่งใคร
กูคอนโทรลเองกูทำแค่ตามคำสั่งใจ
กูไม่ชอบให้ใครมาบอกว่าต้องเป็นอย่างใคร
ตัวละครในเกมส์กูแม่งจะต้องเป็นไปดั่งใจ

แต่โลกแห่งความจริงคนเราแม่งตายได้แค่ครั้งเดียว
หลงทางผิดพลาดจะได้โอกาสกี่ครั้งเชียว
เพื่อคนข้างหลัง กล้าฝันกล้าทำให้เสร็จ
เริ่มจากศูนย์จนสำเร็จกูมองว่าคนแบบนั้น Real

อยากไปอีกฟากฝั่งแต่กลัวคลื่นกลัวพายุ
นั่งด่านั่งแช่งคนอื่นที่ลงเรือที่ลงลำ
กูล่องด้วยศรัทธา กูล่องมาด้วยความหวัง
ไอ้คนที่ถึงฝั่งมึงคิดว่าคนพูดหรือคนทำ

โลกแห่งความจริงแม่งมีคนรอเห็นมึงแพ้ภัย
คนจริงไม่แพ้ใจ อ่อนแอก็แพ้ไป
ศัตรูที่แท้จริง คือมึงต้องไม่แพ้ใจ
ไปให้ไกลกว่าเมื่อวาน ช่างแม่งจะแพ้ใคร

เพราะมึงไม่อาจจะไปให้ถึงฝันภายในวันเดียว
ช่างเสียงนกเสียงกาแม่งไม่เข้าใจมึงสักเพียงเสี้ยว
ทลายกำแพงที่ขวางกั้น ตะบันฝันเหมือนปาเกียว
อย่าเสียเวลาไปกัดกับหมา หรือด่ากับแม่งสักบาร์เดียว

ในความเป็นจริง มันก็เป็นดั่งเกมส์ที่ต้องเล่น
มีเควสมีสกิลมากมายให้เรียน
ในความเป็นจริง มันก็เป็นดั่งเกมส์ที่ต้องเวล
มีปัญหามีขวากหนามมากมายให้เพียร

ในความเป็นจริง ถ้าเรานั้นคิดจะผ่านด่าน
ก็ต้องใช้ประสบการณ์ไม่ว่าดีหรือร้าย
ในความเป็นจริง เราไม่มีโอกาสมากมาย
มีแค่เพียงหนึ่งชีวิตให้ตาย
และต้องตาย ในความเป็นจริง

โลกแห่งความจริงมันอาจมีเรื่องไม่จับใจ
เพราะคำว่าความสำเร็จมันไม่ได้มาแบบฉับไว
แม่งต้องเหนื่อยแม่งต้องเหน็ดหัวใจยันตับไต
แต่ยังไงมันก็ไม่เข็ดและไม่มีวันจะหันกลับไป

อุปสรรคมาจี้ที่คอหอย
ให้มึงนั้นได้ตระหนักว่ายังมีคนเขารอสอย
รอหลอยกับโอกาสที่บอกตัวเองว่าพอถอย
ความฝันบางทีมันยากแต่มึงไม่ควรมานั่งหงอย

เวลามันจะไม่ไหวก็ฝืนใจและกัดฟัน
ตั้งเป้าหมายและลงมือเพื่อจัดมัน
ไม่ต้องหวังพึ่งใครเพื่อรอให้เขามาผลักดัน
Fuck ให้อุปสรรคที่เข้ามาเพื่อกักกัน

ก็นี่มันเกมชีวิตทุกอย่างมันผ่านไปทีละนิด
ไม่ได้มีปุ่มให้กด skip ต้องเจอศัตรูแต่ละชนิด
ต้องเจอกับคนที่ต่างความคิด นี่มันเกมชีวิต
รอบกายมีมลพิษทุกอย่างที่มันร้ายๆ
พร้อมจะเข้ามาหาเราทุกทิศ

ในความเป็นจริง มันก็เป็นดั่งเกมส์ที่ต้องเล่น
มีเควสมีสกิลมากมายให้เรียน
ในความเป็นจริง มันก็เป็นดั่งเกมส์ที่ต้องเวล
มีปัญหามีขวากหนามมากมายให้เพียร

ในความเป็นจริง ถ้าเรานั้นคิดจะผ่านด่าน
ก็ต้องใช้ประสบการณ์ไม่ว่าดีหรือร้าย
ในความเป็นจริง เราไม่มีโอกาสมากมาย
มีแค่เพียงหนึ่งชีวิตให้ตาย
และต้องตาย ในความเป็นจริง